ما گدايان خيل سلطانيم

تنگ چشمان نظر به ميوه كنند 
ما تماشا كنندگان بستانيم.

در مراسمات مذهبي ، فرهنگي و سياسي از موسيقي هاي گوناگوني استفاده ميشود كه هر كدام در نوع خود براي ايجاد انگيزه يا هر مقصود ديگري به كار گرفته ميشوند . حال يا به صورت پخش از بلندگوهاي كوچك و بزرگ و يا صداگذاري بر روي كليپ ها و فيلم هايي مرتبط با موضوع.
موسيقي هاي زيادي در اين حوزه ها استفاده ميشود، از سبك هاي پاپ و راك  تا اجراهاي گروه چاوش در دهه ي پنجاه شمسي.
اين موضوع باعث شده است كه با شنيدن برخي موسيقي ها ناخوداگاه مضموني اجتماعي يا سياسي در ذهنم تجلي يابد و بين آن موضوع و موسيقي ارتباطي هرچند ناچيز برقرار سازم.
اما امشب كه بصورت اتفاقي قطعه اي آواز از آلبوم نوا را در تلفن همراهم پخش كرده و با هدفون گوش ميكردم، احساسي ناخوشايند در رابطه با اين ايجاد ارتباط بين آثار موسيقي و هر حوزه ي بيگانه ي با عشق -به خصوص سياست - در خودم احساس كردم و ديدم نميتوان به هيچ وجه اين موسيقي را از آسمان ها جدا كرده و به زمين نسبت داد.
آنجا كه ميخواند :" ما گدايان خيل سلطانيم ." لحظه اي به طور ناخوداگاه تصاويري از سياسيون بزرگ در خاطرم نقش بست اما احساسي چون احساس گناه از كفر گويي خاطرم را براشفت تا آنجايي كه در ادامه خواند :
"تو به سيماي شخص مي نگري 
ما در آثار صنع حيرانيم ."
 و اين افسوس مرا بر آن داشت تا تنها گوش كنم و برگ هاي دل و ضميرم را به نوازش اين نسيم مقدس بسپارم و ساعتي از آلودگي هاي زميني به دور باشم.

١٧ بهمن ١٣٩٥
جاده اراك، در مسير بازگشت از كرج

 

---

پ.ن: خیلی وقت بود که وبلاگ رو آپ نکرده بودم. علیرضا به شوخی دیشب تذکر داد که چیزی توی وبلاگ نمینویسی . هوس کردم. شروع کردم به مرور خاطرات از کانال خودم. سعی میکنم اگه نوشته ی درخوری پیدا کردم اینجا بذارم .

پ.ن2: لینک آواز در Soundcload (کلیک کنید:")

موسيقي ,موضوع منبع